Jedyny w swoim rodzaju, unikatowy dziennik więźnia na bieżąco opisujący i ilustrujący codzienność niemieckiego obozu koncentracyjnego.

Aldo Carpi - artysta, profesor malarstwa - spędził w obozach blisko pĂłłtora roku. Strażnicy uczynili sobie z niego "malarza na zlecenie". Jednocześnie dzięki temu zyskał on możliwość stworzenia wyjątkowego dokumentu czasu zniewolenia. Pisał go i rysował z dnia na dzień, w obliczu nieustającego terroru i groźby śmierci.

Każde zawarte na kartach dziennika słowo, każdy obraz wydarte zostały śmierci i obozowej katordze. Całość stanowi rozpaczliwy głos człowieka, ktĂłremu chciano odebrać prawo do życia. Z tych zapiskĂłw poznajemy piekło życia w miejscu przeznaczonym do umierania. Niezwykłe rysunki dokumentujące codzienność chwilami przemawiają dobitniej od słĂłw...

Jest to rĂłwnież piękne świadectwo tego, że nawet w piekle można pozostać człowiekiem i nie sprzeniewierzyć się wyznawanym wartościom: miłości, przyjaźni i solidarności, choćby nawet oprawcy uznali je za przestępstwo. To zarazem ostrzeżenie i zachęta do obrony ze wszystkich sił przed tymi, ktĂłrzy chcą zniszczyć prawdę, depcząc prawa i godność człowieka..

Akcja powieści Dwa razy rozgrywa się w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku we włoskim ośrodku opiekuńczym dla dzieci i młodzieży. GłĂłwny bohater, Daniel - emigrant z Beninu - szuka w obcym kulturowo świecie swojego miejsca. Buduje dojrzałą tożsamość, ucząc się przyjaźni z rĂłwnieśnikami i szacunku dla dorosłych. Siłę ducha i optymizm czerpie z miłości do brata bliźniaka i wspomnień o kochającym ojcu. Czekając na powrĂłt ojca, bracia, w myśl jego nauk szukają "czarnego serca i oświecenia", jak na razie realizują je w pasji do marihuany i Boba Marleya. David stara się zrozumieć katolicką obietnicę życia wiecznego, a Daniel pragnie bliskości drugiego człowieka i po raz pierwszy się zakochuje...